Simon Abrams พฤศจิกายน 23, 2021
ในตอนท้ายของเอกสารชีวประวัติที่โชคร้าย “เสมียน” กษัตริย์ขี้เกียจที่ถูกเนรเทศตัวเองและผู้สร้างภาพยนตร์จากนิวเจอร์ซีย์เควินสมิธถอดความบรูซสปริงส์ทีน “ความปรารถนา” ในเพลงนั้น The Boss ร้องเพลง: “และถ้ามันเป็นโลกเก่าตลกแม่ที่ความปรารถนาของเด็กชายตัวน้อยเป็นจริง / ดีฉันมีไม่กี่ในกระเป๋าของฉันและหนึ่งพิเศษเพียงสําหรับคุณ.” ใน สารคดี เรื่อง Silent Bob น้ําตาคลอเมื่อเขากล่าวว่าความสําเร็จในการสร้างสรรค์ของเขาคือ “ความปรารถนาของเด็กชายตัวน้อยที่เป็นจริงซ้ําแล้วซ้ําอีก” มันไม่ควรจะเกิดขึ้น”สมิธยังคง”และมัน f **ing ทําและเช่นแตกเปิดจักรวาล f **ing.”
มีจํานวนมากที่จะแกะออกมีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากส่วนใหญ่ของ “เสมียน” ใช้ภาพจากภาพยนตร์ของสมิธและการสัมภาษณ์กับพระคุณแม่ของสมิธ – และพี่ชายของเขาโดนัลด์, ลูกสาวของเขา Harley Quinn, ภรรยาของเขาเจนนิเฟอร์, และผู้ร่วมงานจํานวนมากของเขา – เพื่อยืนยันสิ่งที่แฟน ๆ ของเขาผู้ชมในอุดมคติของภาพยนตร์ (และอาจจะเท่านั้น) รู้สึกแล้ว: โลกเป็นสถานที่ที่ดีกว่าสําหรับการมีเควินสมิธอยู่ในนั้น อาจจะ แต่คุณคงไม่เชื่อหรอก ว่าจากหลักฐานที่นําเสนอใน “เสมียน”
”เสมียน” ส่วนใหญ่ติดตามอาชีพของสมิธในฐานะผู้สร้างภาพยนตร์แม้ว่ามันจะยังนานพอที่จะตะโกนคําพูด / การแสดงตลกยืนขึ้นพอดแคสต์ของเขาสินค้าภาพยนตร์ของเขาและรายการทอล์คโชว์ IMDb ของเขา ทุกอย่างหลังจากภาพยนตร์ของสมิธซึ่งแม้เขาจะยอมรับว่าเป็นการเลื่อนที่หยาบกร้านทางเทคนิคทําหน้าที่ยืนยันภาพลักษณ์ของสมิธว่าเป็นคนที่โชคดีมากที่ตอนนี้เกี่ยวกับการใช้งานศิลปะของเขาเป็นตัวของตัวเองไม่ว่าจะหมายถึงอะไร
สมิธและเพื่อนๆ ของเขาได้รับการปกป้อง (หรืออาจจะครึ่งใจ) ชี้ให้เห็นว่าเขาถูกปล้ําด้วยแล้ว
และอาจเกินความคาดหวังที่ถูกครอบงําเขาโดย “อัจฉริยะ” ที่สําคัญที่กระตุ้น “เสมียน” ตลกอินดี้ที่ก้าวหน้าในปี 1994 ของเขา ผู้เขียนและสมิ ทธิ์ แชมป์ จอห์น เพียร์สัน ปิดความเห็นที่ไม่ดีของ “Mallrats” การหยั่งรู้ของสมิธ การติดตามผลที่หลวมๆ ของ “เสมียน” เพราะเขียนโดย “นักวิจารณ์ที่ทําเขา” ซึ่ง “รู้สึกถูกหักหลัง” นั่นอาจเป็นเรื่องจริง แต่สิ่งที่เกี่ยวกับคนอื่น ๆ ที่ไม่ได้และอาจจะยังคงไม่สนใจมากเกี่ยวกับสมิธและลัทธิชุ่มฉ่ําของเขาของบุคลิกภาพ?
มือ ‘splainin’ ที่มีชื่อเสียงของสมิธทํางานเมื่อเวลาผ่านไปในขณะที่เขาพยายามอธิบายว่าทําไมความสําเร็จในการสร้างสรรค์ของเขาเช่น “เสมียน” และ “ไล่เอมี่” มีความหมายต่อเขามากเท่ากับบ็อกซ์ออฟฟิศของเขาเช่น “Jersey Girl” และ “Zack and Miri Make a Porno” แต่ละโครงการจะแจ้งให้ทราบต่อไปและยังขยายความเข้าใจของสมิธเกี่ยวกับสิ่งที่ได้ผลและสิ่งที่ไม่ทําแม้ว่ามันมักจะยากที่จะบอกได้ว่าทําไมมันถึงสําคัญเกินกว่าหน้าที่การสัมภาษณ์ด้วยตนเองกับเพื่อนและเพื่อนร่วมงานที่กตัญญูของเขา
เบน แอฟเฟล็ค และ โจอี้ ลอเรน อดัมส์ ขอบคุณสมิธใน “เสมียน” ที่ให้อิสระและโอกาสสร้างสรรค์แก่พวกเขาใน “ไล่ล่าเอมี่” แต่คํารับรองที่เปลี่ยนกันได้เหล่านี้ไม่ได้น่าเอ็นดูเหมือนฉากที่ Smith lavishes สรรเสริญ Jason Mewes ปีกร่วมและบนหน้าจอของเขาที่หน้าแดงและประหลาดใจอย่างเงียบ ๆ เมื่อสมิธยืนยันว่าเขาออกส่อง “นักแสดงตลกมืออาชีพ” ใน “Dogma” สมิธเด็ก 1999 ตลกที่น่ารัก
น่าเสียดายที่การสัมภาษณ์หัวหน้าคนพูดส่วนใหญ่ใน “เสมียน” ยืนยันเพียงความนับถือตนเองสูงของสมิธเท่านั้น มีความจริงบางอย่างในการอ้างสิทธิ์ที่ยิ่งใหญ่โดยผู้ชายเช่นอดีตบรรณาธิการมาร์เวลคอมิกส์และอดีตนักเขียนร่วม Daredevil Joe Quesada ซึ่งกล่าวว่า Smith ไม่เพียง แต่ “ช่วยอาชีพของฉัน แต่มีส่วนร่วมในการประหยัดการ์ตูน” แต่แม้ว่าคุณจะมีเวลามากพอที่จะตรวจสอบคณิตศาสตร์ทางจิตของ Quesada (และปรับสําหรับอัตราเงินเฟ้อมาก): ใครจะสนใจเกี่ยวกับสิ่งนี้นอกเหนือจากการฝึกหัด? ใครแต่แฟน ๆ ของสมิธจะต้องอยากเห็นหัวคิดการ์ตูนปลายสแตนลีชมเชยการค้ากับสมิธปล่อยให้พยักหน้า
พร้อมกับนักมายากลเพนน์จิลเล็ตต์เมื่อเขายกย่องสมิธว่า “สําคัญต่อวัฒนธรรม”
วัฒนธรรมใดและสําคัญอย่างไร ความเห็นที่หยุดนิ่งของสมิธมักเป็นสิ่งที่น่าผิดหวังที่สุดของ “เสมียน” เนื่องจากการตั้งข้อหาทางอารมณ์ แต่โดยพื้นฐานแล้วเขามีแนวโน้มที่จะเป็น เขาอ้างว่าไม่ทราบถึงการประพฤติมิชอบทางเพศของอดีตผู้อุปถัมภ์ Harvey Weinstein และกล่าวถึงการอุทิศตนที่ได้รับการเผยแพร่อย่างดีเกี่ยวกับค่าลิขสิทธิ์ Miramax หลัง#MeTooทั้งหมดให้กับผู้สร้างภาพยนตร์หญิงอย่างรวดเร็ว สารคดีที่ขยายออกไป (หรือเก็บไว้หลังจากสมิธบ่อยขึ้น) อาจน่าสนใจ แต่ “เสมียน” มักจะยังคงอยู่ในเขตสบายๆ ของสมิธ ดังนั้นแทนที่จะวิพากษ์วิจารณ์ตนเองหรือเพียงแค่การประเมินตนเองธรรมดาเราส่วนใหญ่ได้รับการยกย่องตนเองและสงสารตนเองเช่นเมื่อสมิธยักไหล่ว่า “Jersey Girl” ระเบิดเพราะมันแตกต่างจากภาพยนตร์เรื่องก่อนหน้าของเขา (“คุณจะขายได้อย่างไร”).
การดูเพื่อนของสมิธจ่ายส่วยใจให้เขาเป็นสิ่งหนึ่ง แต่นั่นไม่ได้ทําให้การใช้เวลามาก (115 นาที???) กับผู้สมรู้ร่วมคิดที่กวางของเขารู้สึกกดขี่น้อยลงมาก อีกครั้งมีบางอย่างที่จะรับรองจากผู้ชายเช่น “Fatman on Batman” พอดคาสต์ร่วมพิธีกร Marc Bernardin ผู้ซึ่งยกย่องสมิธที่ผลักดันฐานแฟนๆ สีขาวส่วนใหญ่ของเขาเพื่อให้มีที่ว่างสําหรับ Marc Bernard แฟนการ์ตูนแอฟริกันอเมริกัน แต่ทุกอย่างใน “เสมียน” ในที่สุดก็นําไปสู่สมิธซึ่งอธิบายได้มากเกี่ยวกับจักรวาลที่แตกร้าวของสมิธไม่ว่ามันจะปะทุขึ้นอย่างแรงหรือบ่อยครั้งเพียงใด
